Sezon 1 - Część 8 - Powrót w środku nocy

PIOTR IWANICKI

Dochodziła druga w nocy, ale Gabriela ani trochę nie martwiła się nieobecnością córki, zięcia, oraz dzieci. Tak późne powroty u Ignaszaków nie zdarzały się nazbyt często, ale średnio raz w miesiącu można się było ich spodziewać. W takie wieczory i noce przesiadywali całą rodziną u znajomych na grillu, albo przy krytym basenie, czasami jechali też do wesołego miasteczka, albo popływać statkiem, motorówką lub urządzać wyścigi skuterami wodnymi. Oczywiście Gabi średnio się to podobało. Uważała, że dzieci powinny zasypiać o stałych porach i przed dwudziestą pierwszą być już w łóżkach. Magda jednak miała własny patent na macierzyństwo i nie zamierzała się słuchać starszego pokolenia, zwłaszcza, że Szymon bardzo rzadko bywał w ciągu dnia w domu, jedynie na obiad zdarzało mu się wpadać. Poza tym Pola i Leon lubili te nocne eskapady, i grę w piłkę przy pochodniach porozstawianych na plaży, albo zabawę w ganianego na gdańskim głównym rynku, naokoło tamtejszej wieży zegarowej. Magdalena nie zamierzała swoich dzieci okradać z beztroskiego czasu, spędzanego z rodzicami, tylko dlatego, że ona i Szymon pracowali, a ona ponadto jeszcze studiowała.

– Ciekawe czy oni w ogóle na noc wrócą, czy znowu pojawią się nad ranem i jeszcze będą jedli – skomentowała w stronę swojego syna czterdziestopięcioletnia kobieta.

– Na brak jedzenia, to raczej nie będą mogli narzekać. – Piotrek rzucił okiem na duży stół, na dwanaście miejsc, który teraz cały zawalony był pierogami własnej roboty.

Brunet o ciemnej karnacji, był nieco oszpecony przez klamry założone na rozciętym łuku brwiowym. Choć zapewne wiele młodych dziewczyn uznałaby ten mankament za tylko i wyłącznie dodający mu łobuzerskiego uroku, który pasował do szerokiego, pełnego zadziorności uśmieszku.

– Szymon miał ochotę na domowe pierogi – wyjaśniła Gabriela i lepiła kolejne, tym razem z farszem mięsnym.

– Ach tak, skoro Szymon miał ochotę, to przecież nie można było odmówić. – Spojrzał na swoje rozbite pięści i całkiem jeszcze świeżą ranę od noża na przedramieniu. Na jego rękach mieściło się też kilka starszych, już zabliźnionych ran i to nie tylko od ostrych przedmiotów, ale także oparzeń.

– Zamiast mieć do mnie nieuzasadnione pretensje, lepiej powiedz gdzie się znowu włóczyłeś, że tak wyglądasz.

– To tu, to tam – wyśpiewał radośnie i skwitował całość wymuszonym, radosnym uśmiechem. – A pretensje nie są nieuzasadnione – dodał już szeptem, tak, że jego matka nie mogła tego usłyszeć.

– Wiesz, że Szymon nadal wykłada na ASP? Ja sama nie wiem jak on daje radę to pogodzić. Galeria, szkółka muzyczna, jeszcze te wykłady, no i interesy.

– Może na prochach lata – rzucił złośliwie Iwan. – No bo wiesz, skoro ma tyle zajęć, to pewnie nie sypia, a młodą żonę też trzeba poobracać, to w takim wydaniu, chyba wcale nie sypia. Kolejny Damon Salvadore.

– Zamiast marudzić, to mógłbyś mu pomóc dokończyć pokój dla Leosia. Od wakacji już będą mieli osobny z Polą.

– Oddał dziecku swój własny gabinet? – zdziwił się.

– Nie, Tomasz się wyprowadził. Dziewczynę ma, pracuje, studia chce robić. Młody, a już taki ogarnięty.

– Ogarnięty to może być śnieg zimą, albo kurz z szafki. – Iwan zaczął żuć gumę w taki sposób jaki jego matkę irytował najmocniej. Oczywiście robił to naumyślnie.

– To nie jest śmieszne Piotr. Inne dzieci sobie radzą, jeszcze rodzicom pomagają, a ty jak do mnie przychodzisz, to po pieniądze. Nawet teraz przyszedłeś po stówkę.

– Pożyczyć, a nie dać i chciałem od siostry, a nie od ciebie. Poza tym te inne dzieci to żadne z twoich. To nie Magda ci pomaga, tylko Szymon, bo gdyby to od Lenki zależało, to byś złamanego grosza nie zobaczyła. – Sięgnął do salaterki pełnej draży i wrzucił kilka kulek do ust.

Piotr tak naprawdę nie miał pretensji do szwagra, ani nie był o niego zazdrosny. Po prostu nie rozumiał, dlaczego jego własna matka nie dostrzega, że on nie chce być drugim Szymonem. Nic go jednak tak mocno nie wkurzało, jak to, że Gabi stawiała na piedestale także Tomka. Chłopaka, który tak naprawdę jeszcze sam niczego nie osiągnął, poza tym, że dał się usidlić własnej rówieśniczce, wprowadził się do jej babki i teraz tyra na tamtejszy cały dom. Jak dla niego Tom to był mięczak, który dawał się wykorzystywać byle jakiej, nawet nie aż tak ładnej pannie. Jemu samemu dużo ładniejsze zdarzało się obracać i to na co drugie imprezie, jeszcze za free, a nie rzadko też za drobną opłatą, bo to przecież płeć piękna stawiała jemu piwa i lufy, a nie on im. Iwan gdyby miał stawiać każdej, na której widok penis mu stawał, to by był większym bankrutem niż w chwili obecnej. Wiedział o tym, dlatego żadnej nigdy nie stawiał.

– Tak w ogóle, to trochę żałosne, że własna córka i zięć płacą tobie za opiekę nad wnukami. Babcie to chyba powinny tak same z siebie, bez dodatkowych opłat i kosztów. Jesteś jak te abonamenty telefoniczne. Jak się przyssasz do cudzego portfela, to już się nie odkleisz. Jak taka pijawka – mówił zajadając się jednocześnie truflami, które wygrzebał z jednej z szuflad.

– Odezwał się ten, któremu się cudze portfele do rączek kleiły notorycznie – odcięła się Gabi.

– Po co kradłem? Na nowe, lepsze buty? Na dziwki? Nie! – krzyknął i wstał, energicznie na równe nogi. – Robiłem to po to, aby Leon miał kaszki i pampersy, bo ty byłaś zajęta nowym gachem, a Magda miała totalną deprechę, której też jesteś winna. W ogóle poczęcia Leona jesteś winna. Mogłaś córki dopilnować. W końcu od tego jesteś matką, nie – powiedział prosto w twarz rodzicielce. Poczuł pieczenie na prawym policzku, ale średnio się tym przejął. Wykonał balona z gumy, przeżuł ją, połknął i wyjął kolejną z opakowania. – Masz rację, nie osiągnąłem niczego. Nie skończyłem szkoły, nie mam matury, nie założyłem rodziny, nawet się nie oświadczyłem, nie mam też odłożonych pieniędzy na czarną godzinę. Ja jednak mam jeszcze na to czas. Mam dwadzieścia pięć lat, mogę jeszcze wszystko w swoim życiu zmienić, jeśli zechcę, a ty? Ty masz czterdzieści pięć, nie masz męża, faceta, żadnej szkoły, brak więzi z własnymi dziećmi, które ledwie cię tolerują. Ty nawet własnego mieszkania nie masz i gdyby nie zgrabne cztery litery Leny, na które chwyciła Ignaszaka, to teraz mieszkałabyś pod mostem. Wychodzę, nie kłopocz się odprowadzaniem mnie do drzwi! – krzyknął z przedpokoju i kobiety, której kilka łez staczało się powoli po policzkach.

Iwan ledwie doszedł do drzwi, a te same, bez konieczności chwycenia za klamkę, otworzyły się na oścież i to na tyle energicznie, że o mały włos, a oberwałby nimi w nos. To wszystko działo się za sprawą Leona, który wkroczył jako pierwszy do przedpokoju i skwitował swoje przybycie:

– Mama jest nie w pełni trzeźwa!

Piotr spojrzał na swojego pięcioletniego siostrzeńca, który teraz uśmiechał się od ucha do ucha i ani myślał przestać.

– Chodziła przy ścianie, jak ja gdy byłem maluteńki, ale ona nie glebła na dupę, bo ją przytrzymał tata – opowiadał dalej wielce podekscytowany.

– Aha – skomentował Piotr i już po chwili dojrzał Szymona z Leną na rękach, której głowa bezwiednie spoczywała na ramieniu męża.

– Trzymaj – rozkazał Szymek, podając Magdę jej bratu, wprost do rąk. – Tylko uważaj by nie upuścić, bo drobne, kruche, niezwykle cenne i co najważniejsze, to moje. – Uśmiechnął się i wyjaśnił, że on musi się wrócić do samochodu, bo Pola zasnęła w foteliku.

– Ej! To ja bym wolał po małą iść i ją nosić, bo lżejsza jest! – krzyknął brunet.

– Co jej jest? – zapytała Gibi, która dopiero co doprowadziła zapłakane oczy i ubrudzone mąką dłonie do porządku.

– Szymon kazał trzymać.

– On ją tak wniósł?

– A co cię tak dziwi?! – krzyknął. – Ty widziałaś kiedyś by sprzed AGD sam do domu wchodził? – szowinistycznie zażartował i usiłował postawić lekko przebudzoną Magdę na podłogę, podtrzymując ją przy tym by nie straciła równowagi.

– Nie jest mi dobrze – odezwała się zmarnowana, rozmazana blondynka, jednocześnie odgarniając włosy sprzed oczu do tyłu.

– Będziesz rzygać? – dopytywał Piotrek, nie kryjąc swojego rozbawienia jej stanem.

– Nie, chyba – odpowiedziała siadając na schodach.

Szymon wszedł do domu, niosąc Polę na jednej ręce. Zamknął za sobą drzwi i pierwsze co zrobił, to wyminął Magdę i poszedł zanieść córkę do łóżka. Leona także zawołał.

– Boże, jak ona mogła się tak spić? – komentowała Gabriela, nie kryjąc swojego zawodu.

Szymek oczywiście nie słyszał jej słów, bo był zbyt zajęty przebieraniem dzieci w ich piżamki. Leon oczywiście dyskutował, że on zostawił w samochodzie konsole, a chciałby sobie jeszcze pograć, ale Szymon korzystając z okazji, że Magdy nie ma w pobliżu chwycił pięciolatka za ramie, siłą wstawił do łóżka i zagroził, że jak nie będzie grzecznie leżał, to jutro nie będzie skakał na trampolinie.

– Nie mamy trampoliny – stwierdził Leoś.

– I nie będziemy mieli, jeśli nie pójdziesz spać – odpowiedział ojciec, a potem zaświecił dwie, dziecięce, z postaciami z bajek lampki, zgasił górne światło i wyszedł.

Na dole Piotrek zamiast starać się pomóc siostrze, to tylko usiadł obok niej i z nią rozmawiał. Uważał, że Lena pijana, jest znacznie fajniejsza niż trzeźwa, bo przynajmniej zabawna i poprawiająca mu humor, który matka zdążyła mu zepsuć.

Szymon zszedł na dół, przykucnął przy żonie i zapytał:

– Lepiej ci?

– Uuu – odpowiedziała, kręcąc głową. – Mam karuzele – dodała płaczliwym głosem.

Szatyn próbował powstrzymać śmiech i długo z tym walczył, ale w końcu się poddał i uległ własnemu rozbawieniu. Piotrek mu zawtórował, a Madzia zapytała się co za kawał był przed chwilą, czym rozbawiła dwóch z trzech najważniejszych mężczyzn w swoim życiu jeszcze mocniej.

– Wy żeście gdzieś z dziećmi balowali? – pytała z dezaprobatą Gabriela.

– My? – Szatyn wstał na równe nogi. – Coś ty. Tylko u Tomka byliśmy.

– I ona się tak z tą Martą spiła?

– Nie – odpowiedział przedłużając. – Gdzie z Martą? Marta to rano idzie jakiś bliźniaków małych pilnować, to przez to sama się musiała pilnować. Z Tomkiem piła i z jego sąsiadkami, bo wpadły z popcornem i zapiekanki robiły w jego piekarniku. Ich się zepsuł, rzekomo. Były bardzo zawiedzione, że on jest Marty chłopakiem, a nie bratem.

Piotrek słysząc wzmiankę o dwóch sąsiadkach, postanowił nie tracić czasu, tylko od razu wypytać się o to czy ładne, i czy wolne, i czy Szymon ma może ich numery telefonów.

Ignaszak słysząc pytania Iwana, tylko przewrócił oczami, nachylił się po żonę i udał się z nią do sypialni. Tam pierwsze co usłyszał po zamknięciu drzwi, to:

– Nie jest mi znowu źle, znaczy nie jest dobrze, a źle jest.

Zrozumiał bełkot małżonki, postawił ją na ziemi i pomógł dojść do łazienki, gdzie ta od razu padła na kolana i otworzyła klapę muszli klozetowej. Odczekała z dobre pół minuty, podczas których Szymek stał z założonymi na klatkę piersiową rękoma i podpierał futrynę, by stwierdzić, że jednak nie będzie rzygać.

– Wszystko się tak kręćni – oznajmiła żałośnie i wyciągnęła ręce przed siebie jakby oczekiwała, że ktoś podniesie ją z podłogi, na której już sobie wygodnie klepnęła i nawet mogłaby tak dłużej posiedzieć, gdyby nie fakt iż błyszczące kamienie, w które obudowana była duża, dwuosobowa wanna, cisnęły ją w plecy. – Podnieść mnie – zażądała.

Szymon westchnął zmęczony, najpierw rozpiął swoją koszulę do samego końca, a potem podszedł do żony i usiłował pochwycić ją za dłonie. Ta szybko je zabrała.

– Nie zdążyłeś! – zawołała wesolutko. – Podnieść mnie – ponowiła żądanie.

Szymon już się nachylał by ją wziąć na ręce i po prostu przenieść do łóżka, ale ta ponownie wyciągnęła ręce przed siebie.

– Podnieć! – krzyknęła, czym wprawiła go w żywe rozbawienie. – Podnieś! – poprawiła się szybko, ale w chwili, gdy Szymek chwycił ją za ramie zaprotestowała – nie tak!

Ignaszak nic sobie nie robił z protestów żony. Jednym, sprawny, energicznym szarpnięciem podniósł ją do pionu. Strzelił siarczyście prawą, otwartą dłonią o jeden z jej pośladków i nim zdążyła na to jakoś zareagować, to on już warknął przez zaciśnięte zęby:

– Nie marudź.

Zamilkła. Skończył się śmiech i pijackie wygłupy. Wylądowała na miękkim materacu, w dużym chromowanym łożu. Gdzie została pozbawiona chabrowej sukienki i eleganckiej, markowej bielizny. Na jej ciało, została zarzucona satynowa pościel o złotej barwie. Miała dużo błyszczących zdobień i falban. Światło zgasło. Helikopter w jej głowie zwolnił. Sen przyszedł.